تولد

 سلام به همه خوهر و برادرهای نازنینم فردا ۲۶ اسفند من ۳۳ ساله میشم و تولدمه و خواستم این موضوع را (نمیگویم جشن را )با همه شما شریک باشم پس باشعری از سید علی صالحی این پست را ادامه میدهم...

سلام!
حال همه‌ی ما خوب است
ملالی نیست جز گم شدنِ گاه به گاهِ خیالی دور،
که مردم به آن شادمانیِ بی‌سبب می‌گویند
با این همه عمری اگر باقی بود
طوری از کنارِ زندگی می‌گذرم
که نه زانویِ آهویِ بی‌جفت بلرزد و
نه این دلِ ناماندگارِ بی‌درمان!


تا یادم نرفته است بنویسم
حوالیِ خوابهای ما سالِ پربارانی بود
می‌دانم همیشه حیاط آنجا پر از هوای تازه‌ی باز نیامدن است
اما تو لااقل، حتی هر وهله، گاهی، هر از گاهی
ببین انعکاس تبسم رویا
شبیه شمایل شقایق نیست!
راستی خبرت بدهم
خواب دیده‌ام خانه‌ئی خریده‌ام
بی‌پرده، بی‌پنجره، بی‌در، بی‌دیوار ... هی بخند!
بی‌پرده بگویمت
چیزی نمانده است، من چهل ساله خواهم شد
فردا را به فال نیک خواهم گرفت
دارد همین لحظه
یک فوج کبوتر سپید
از فرازِ کوچه‌ی ما می‌گذرد
باد بوی نامهای کسان من می‌دهد
یادت می‌آید رفته بودی
خبر از آرامش آسمان بیاوری!؟
نه ری‌را جان
نامه‌ام باید کوتاه باشد
ساده باشد
بی حرفی از ابهام و آینه،
از نو برایت می‌نویسم
حال همه‌ی ما خوب است
اما تو باور نکن!  

 

این پست کماکان باقی 

خواهد ماند تا استاد هوشنگ رئوف از بیمارستان مرخص شده و سلامتی خود را بدست بیاورند و شخصا متنی برای من بنویسد...با عرض پوزش از همه خواهران و برادران عزیزم 

 

این هم هدیه دوست و خواهر عزیزم افسانه مدیر وبلاگ (خاطرات کهنه و شعرهای نو)است که برای من فرستاده است و از همین جا بهشون میگم خیلی دوستش دارم و این بهترین کادوی زندگی من بوده است...مرسی افسانه جان 

************************************************************** 

با عرض پوزش از دوستان عزیزم که دیر کامنت های انها را تایید کرده و به انها جواب دادم راستش دلم پیش استاد رئوف بود و سعی کردم بیشتر پیش او باشم ....مانا باشید 

************************************************************** 

بچه های وبلاگ نویس در کنار استاد رئوف. ایستاده از راست آقای تاجمهر خانم روزبهانی استاد رئوف علی کاظمیان و محمود کوماس جودکی