گفتگو با اعظم مرادی- بانوی مستندساز و هنرمند لرستانی

“لهور”/اعظم مرادی؛ متولد اسفند ۱۳۵۸ ، با حضور فعال خود در عرصه ی مستندسازی، و نگاه انسانی و عاطفی نسبت به بن مایه های غنی فرهنگ قومی و آیینی، توجه به میراث گران بهای فرهنگ قومی و عشق و الفت با طبیعت زیبای لرستان، نگاهی در افق های دوردست جهت دست یابی به رشد و ارتقای فرهنگی جامعه و مجیط پیرامون خود دارد. این بانوی هنرمند و توانمند لرستانی تاکنون ۱۶ فیلم مستند در کارنامه ی هنری خود به ثبت رسانده است که همه نشان از دغدغه های اجتماعی و فرهنگی وی داشته و هنری که ایشان را در این راه مصمم نموده است.آن چه می خوانید حاصل نشستی صمیمی است که با وی داشته ایم:
آثار:
- میان تاریکی، ۱۳۸۲(انجمن سینمای جوانان ایران، دفتر خرم آباد )، نگاهی به معضلات اجتماعی و مشکلات اخلاقی
در خانواده ها ، حضور در جشنواره منطقه ای نگاه دوم، داستانی با موضوعی واقعی
- چهل سرود ، ۱۳۸۳(انجمن سینمای جوانان ایران– دفتر خرم آباد )، مستند داستانی با موضوع بومی در ارتباط با فال چهل سرود که در فرهنگ لرستان رواج بسیاری دارد.
کسب رتبه نخست در هفتمین جشنواره ی منطقه ای سینمای جوان، در بخش چشم انداز سرزمین زیبای من
- یاران کوچک، ۱۳۸۳ ، (حوزه هنری استان لرستان )، مستندی با نگاه به کودکان در روز عاشوراحضور در جشنواره آیین های عاشورایی لرستان
- روز دعا،۱۳۸۳ ( انجمن سینمای جوانان ایران – دفتر خرم آباد )، مستندی با تصویر و موسیقی درباره ی مراسم چهل منبر در لرستان
کسب رتبه نخست در بخش نماهنگ جشنواره آیین های عاشورایی لرستان
- طلای کثیف، ۱۳۸۴ ( صدا و سیمای شبکه استانی افلاک با مشارکت محیط زیست لرستان)، مستندی درباره باریافت و استفاده ی مجدد از مواد دور ریختنی
- عصر طلایی،۱۳۸۵ ( صدا و سیمای شبکه استانی لرستان)،مستندی تاریخی درباره ی مفرغ لرستان کسب امتیاز بالا و پیوستن به آثار فاخر سیمای استان ها،دریافت جایزه در هشتمین جشتواره منطقه ای سینمای جوانان منطقه ۳ کشور
- صدای آب، ۱۳۸۵ ( اداره کل حفاظت محیط زیست لرستان )،مستندی درباره ی آب
- ردپا، ۱۳۸۵ (ا نجمن سینمای جوانان ایران– دفترخرم آباد )داستانی انیمیشن–،داستان دو دست که با هم دوست هستند اما برای رسیدن به موفقیت به هم دیگر خیانت می کنند
- مهر خاموش، ۱۳۸۶ (انجمن سینمای جوانان ایران )، مستند داستانی،درباره ی کودکی معلول که محتاج مهر مادری است حضور در چهارمین جشنواره فیلم کوثر
- سقاخانه، ۱۳۸۶ (انجمن سینمای جوانان ایران )، داستانی، دختربچه ای که در بازی های خود سقاخانه را بازسازی می کند.
- سارا، ۱۳۸۶ ( نهضت سواد آموزی لرستان )، داستانی، درباره خانمی روستایی که برای باسواد شدن می کوشد
- ترنم طبیعت، ۱۳۸۷ ( اداره کل محیط زیست لرستان)، مستند، درباره آبشارهای استان لرستان
- نغمه های دست،۱۳۸۷ ( انجمن سینمای جوانان ایران – دفتر خرم آباد )، مستند داستانی، درباره سیر تحول پشم تا صنایع دستی مختلف استان
حضور در سی نهمین جشنواره بین المللی فیلم رشد
- ماشته، ۱۳۸۸ ( صدا و سیمای مرکز لرستان )، مستندی درباره دست بافته ی بومی استان کسب امتیاز بالا و پیوستن به آثار فاخر سیمای استان ها
- مادران سرزمین من، ۱۳۹۰ ( صدا و سیمای مرکز لرستان )، مستندی درباره پوشش زنان لر در گذشته، از مجموعه تولیدات فاخر سیمای استان ها
- نفس های جنگل،۱۳۹۱ ( صدا و سیمای مرکز لرستان)، مستندی درباره
از خروجی این مستند، “اشک ها و لبخندهای زاگرس” می باشدکه به صورت کلیپ تصویری ازتخریبات و زیبایی های جنگل های زاگرس سخن می گوید.
——————– 

- حضورتان در عرصه ی هنر فیلم سازی از کجاآغاز و تا به حال چه آثاری ساخته اید؟از سال ۸۳ به صورت غیر حرفه ای شروع به کار کرده ام در ابتدا با فیلم کوتاه نماهنگ داستانی و مستند را در سینمای جوان تجربه کردم .سینمای جوان اساتیدی داشت که خیلی جوانان را حمایت می کردند و با آن ها همراه بودند.از سال ۸۴ با “طلای کثیف” وارد صدا و سیما شدم .”عصر طلایی” را با موضوع مفرغ و ماشته ساختم که مستند ماشته امتیاز خوبی به دست آورد.بعد از عصر طلائی با دو کار که در خور تعریف نبوده و به صورت سفارشی ساخته شدند به کار خود ادامه دادم. بعد از آن “نفس های جنگل” ساخته شد . موضوع نفس های جنگل در راستای معرفی جنگل های استان و عوامل تخریب آن ها بود.در فاصله ی ساخت نفس های جنگل یک کار کوتاه تحت عنوان “اشک ها و لبخندهای زاگرس” که باز راجع به دردهای زاگرس و نابودی جنگل ها بود که بازتاب خوبی داشت .در حال حاضر کار جدیدم یک مستند است به نام “برای سرزمینم” که جریان یک محیط بان جوان است که به جنگ می رود و مفقودالاثر می شود و همه فکر می کنند که شهید شده اما وقتی بر می گردد همه متوجه می شوند که این طور نبوده و مجددن به شغل پر مخاطره ی محیط بانی مشغول می شو.د محیط بانی، که ما او را سوژه قرار داده و اشاره به گذشته او داریم اما با یک مونتاژ موازی جلو رفته و تا آخر داستان متوجه نمی شویم که این محیط بان همان است که داریم گذشته ی زندگی او را نشان می دهیم .در کنار این مسنتد هدف اصلی این است که شغل محیط بانی را به جامعه معرفی کنیم. سختی ها و دغدغه های این شغل و دوری از خانواده و مأموریت او از ازنا تا گهر در این فیلم به تصویر کشیده می شود .
کار دیگری که در دست اقدام داشته و انتظار می رود که حمایت صدا و سیما موجب ساخت آن شود وگرنه به صورت شخصی به آن می پردازیم. کار “طبیعت” است که راجع به سبد بافی در گذشته است و چگونگی استفاده درست مردم از طبیعت. این فیلم، با همه ی کارهایم متفاوت است و دوست دارم در یک مسیر مشخص نباشم ولی کار طبیعت را همیشه در کنار کارهایم می گذارم.
-شغل دراداره ی محیط زیست باعث خلق آثارتان شده یا کارهنری در مورد طبیعت باعث جذب شما در سازمان محیط زیست گردیده؟
من از سال ۷۸ در محیط زیست مشغول به کار شدم و آن موقع ۱۸ سال سن داشتم و تا یکی دو سال اخیر حتی همکارانم از فعالیت های من بی خبر بودند و بیشتر در مسیر میراث فرهنگی کار می کردم.
- نقش همسرتان به عنوان همکار هنری شما در کارهای تان چه گونه بوده است؟
آقای ترابی یکی دو سال اول که از سینمای جوان شروع به کار کردم به عنوان تصویر بردار به من کمک می کرد و سال های بعد که ازدواج کردیم و کارهامان جدی تر شد ابتدا به عنوان تصویر بردار و حالا به عنوان تهیه کننده در کنار من است.
-چالش های موجود در کار شما چه بود؟
نوع نگاهی که به جلو رفتیم تبلیغاتی نبود و انتفادی بود و باعث شده که زیاد حمایت نشویم ولی مدیرکل محترم سازمان محیط زیست استان جناب مهندس بازگیر، به خاطر نگاه عمیق شان ما را حمایت می کردند و به خاطر نگاه انتقادی فیلم موجب نشد که از حمایت ایشان بی بهره بمانیم. ضمن این که تأکیدات و راهکارهای خاص خود را داشتند.

-چشم انداز آینده تان نسبت به ادامه ی فعالیت های هنری چیست؟
تصمیم دارم این بار اگر مورد حمایت واقع شوم، به بحث شکار بپردازم.
- و سخن نهایی؟یک فیلم ساز دنبال ذهن آزاد است. دوست دارد به دغدغه های جامعه ی و چیزهایی که موجب فرهنگ سازی در همه ی عرصه ها بپردازد. یک فیلم ساز آزاد، به دنبال کار سفارشی نمی رود. او باید در انتخاب سوژه آزاد باشد. مشکل همه سوژه است و بودجه های ما با بودجه های سراسری خیلی تفاوت دارد. بودجه کم باعث می شود محدودیت ایجاد گردد و تجهیزات و عوامل حرفه ای استفاده نشود…. 

 

 

مصاحبه:علی کاظمیان 

منبع: لهور