بی نیازی یا نیاز

سلام به همه دوستان عزیزم...

دیشب به یاد دوران دبیرستانم افتادم وبحثی که با دبیر ادبیاتمون داشتیم در مورد ناز کردن در اشعار فارسی و حتی زندگی اجتماعی...

نظرایشون بر این بود که ناز یه نوع بی نیازیه و شخص ناز کننده چه در ادبیات و چه در دنیای واقعی از بی نیاز بودن به شخص مقابله که ناز می کنه.البته نظر من چیزی غیراز حرف استاد ادبیاتمون بود که ناز کردن را یه جور نیاز میدونستم از طرف شخص مقابل حالا چه در شعر باشه یا برای والدین یا شخص مورد علاقه فرد چه مذکر یا مونث  

بعضی از دوستان هم نظراتی میدادن مثله اینکه ناز کردن از لوس بودنه یا جلب توجه اطرافیانه...

حال بعد از سالها به این فکر افتادم که نظر شما دوستان عزیزم را هم جویا بشم و ببینم نظرات و افکار دیگران در مورد ناز کردن(در ادبیات و زندگی اجتماعی) چیه؟